Αληθινό χρονογράφημα του Δρ. Χαράλαμπου Γκούβα (*)
Στην Ιατρική Σχολή Αθηνών πέρασα το έτος 1975. Σύμφωνα με τις εφημερίδες που δημοσίευσαν τα ονόματα των επιτυχόντων, αυτοί ήταν περίπου 300. Σε λίγο όμως αντελήφθηκα ότι γίναμε 800. Πού βρέθηκαν οι 500 αλεξιπτωτιστές; Η απάντηση είναι απλή: Κύπριοι, μεταγραφές Ελλήνων από Ιταλία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, κλπ με διάφορους νομότυπους αλλά και παράνομους τρόπους, αλλά και Λιβανέζοι, Ιρακινοί, Σύριοι, Λίβυοι, Αιθίοπες, Σενεγαλέζοι, κλπ. Προφανώς αυτοί οι Άραβες ερχόταν με διακρατικές συμφωνίες και σπούδαζαν δωρεάν, με αντάλλαγμα φτηνό πετρέλαιο (μάλλον). Τότε πήρα την πρώτη ιδέα τι σημαίνει παρακράτος, αλλά δεν είναι του παρόντος προς ανάλυση. Την εποχή εκείνη, είχαμε πλήρη άγνοια τι σημαίνει Ισλάμ. Ούτε Τζιχαντιστής, ούτε Σιϊτης, ούτε Σουνίτης, ξέραμε τι είναι, κλπ. Κάθε μεσημέρι στο γκαζόν του προαυλίου της Ιατρικής Σχολής, κάτω από το άγαλμα του Ιπποκράτη, μαζεύονταν οι Μουσουλμάνοι Αραβες φοιτητές και προσεύχονταν κοπανώντας τα κεφάλια στο γκαζόν. Εγώ το έβλεπα σαν φολκλορικό γεγονός και από απόσταση έκανα χαβαλέ και γελούσα με άλλους Ελληνες, χωρίς όμως να τους ενοχλούμε. Περνώντας τα χρόνια γνωριστήκαμε με μερικούς από αυτούς. Ενας εξ αυτών των Αράβων φοιτητών Ιατρικής, από το Ιράκ (τότε Πρόεδρος ήταν ο Σαντάμ Χουσείν) δεν θυμάμαι το όνομά του, άς πούμε Χουσείν Αμπντουλάχ, είχε μερικά ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Ηταν άριστος φοιτητής. Πέρναγε όλα τα μαθήματα με 9 και 10, πολύ παράξενο γιά ξένο που δεν ξέρει καλά την Ελληνική Ιατρική ορολογία. Δεύτερον είχει γένεια σαν ιερέας (οι πληροφορίες λένε ότι ήταν μουλάς, και πράκτορας του καθεστώτος Σαντάμ Χουσείν και «κάρφωνε» τους αντιφρονούντες). Τρίτον είχε μιά μορφή καμπούρη με άσχημο γυρτό πρόσωπο, όπως ο Κουασιμόδος στην ταινία «Παναγία των Παρισίων». Τελικά αποφοιτήσαμε από την Ιατρική Σχολή και τον έχασα, άν και ποτέ δεν κάναμε παρέα. Ακολούθησε η στρατιωτική μου θητεία, το αγροτικό, και η υποχρεωτική ειδίκευσή μου στή Γενικη Χειρουργική. Μετά, το 1985 βρέθηκα στό Νοσοκομείο ΚΑΤ για ειδικότητα Ορθοπεδικής. Εκεί έπεσα στην πρώτη έκπληξη: Βλέπω μιά μέρα, το έτος 1985 με πράσινα ρούχα χειρουργείου τον Χουσείν Αμντουλάχ. Εκανε ειδικότητα Ορθοπεδικής και μαλιστα προηγείτο εμού, γιατί δεν πήγε φαντάρος, ούτε αγροτικό. - Γκούβας: Εεεεπ τι κάνεις εσύ εδώ? Ορθοπεδική? - Αμντουλάχ: Ναί είμαι στο 3 ο έτος. Είμαστε στήν ίδια κλινική. - Τι λές βρέ παιδί μου! Ποιός το περίμενε να βρώ συμφοιτητή εδώ. Τελικά οι μέρες περνούσαν και δεν πολυέβλεπα τον Αμντουλάχ. Ολο εξαφανιζόταν. Δεν τον πίεζε και κανένας βέβαια γιατί ήταν ξένος. Ουδόλως ενδιαφερόταν οι ανώτεροι άν θα γίνει καλός Ορθοπεδικός γιατί θα έφευγε στο Ιράκ. Ρωτώντας, έμαθα ότι στις κανονικές ημέρες αλλά κυρίως στις εφημερίες εξαφανιζόταν 5 φορές την ημέρα γιά προσευχή με ένα χαλάκι. Μετά, πήγαινε γιά ...τυρόπιτα και γενικώς λούφαρε. Εδινε πάντα τη δικαιολογία «πάω στή βιβλιοθήκη». Οπως προανέφερα, την εποχή εκείνη δεν επικρατούσε Αντι-Ισλαμιστική ιδεολογία στην Ελλάδα. Το αντίθετο. Τόσο η ΝΔ όσο και το Πασόκ είχαν καλές σχέσεις με τους Αραβες. Ακόμα και ο χουντικός Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε καλές σχέσεις με τους Άραβες και έδωσε χάρη και απελευθέρωσε τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες που επιτέθηκαν στα γραφεία της ΕΛ-Αλ στο Σύνταγμα. Η Τρομοκρατία και ο ISIS μας έκανε αντι- 2 ισλαμιστές τα τελευταία χρόνια. Ομως - δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο - από το 1975 κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτή τη θρησκεία, και το επιβεβαίωσα με τον Ορθοπεδικό τον Χουσείν. Το πρώτο «κουφό» περιστατικό έγινε σε μιά εφημερία στο ΚΑΤ ώρα 24.00 τη νύχτα. Οι εγχειρήσεις στην Ορθοπεδική γίνονται συνήθως από 3 άτομα. Από τις 23.00 ένας Επιμελητής, εγώ και ο Χουσείν, χειρουργούσαμε ένα τραυματία με Κάταγμα Κνήμης. Η ώρα πήγε 23.45 και λέει ο Χουσείν: - Χουσείν: Εμένα με συγχωρείτε θα λείψω 15 λεπτά. - Επιμελητής: Μα τελειώνουμε σε 15 λεπτά. - Χουσείν: Δεν γίνεται, πρέπει να φύγω. Και τσάκ, βγάζει τα ρούχα και βγαίνει. - Γκούβας: Πάει τουαλέτα? Ρωτάω. - Ας τον το μαλάκα, λέει ο Επιμελητής. Πάει γιά ...προσευχή!!! - Πλάκα μου κάνεις! Και φεύγει από το Χειρουργείο? Στη χώρα του έτσι κάνουν? - Χέστον μωρέ. Να τελειώνει να πάει στα τσακίδια. Μόλις τελειώσαμε την επέμβαση, και βγήκαμε να κάνουμε ένα τσιγάρο, εμφανίζεται ο Τζιχαντιστής Χουσείν με το χαλάκι στο χέρι. - Γκούβας: Που πήγες ρε μαλάκα? - Χουσείν: Στην ταράτσα! - Τι να κάνεις στην ταράτσα; - Να προσευχηθώ. 12 η ώρα. Επρεπε να πλύνω χέρια και πόδια πρώτα. - Καλά ρε UFO και κάθε φορά στο χειρουργείο αυτό κάνεις? Φεύγεις γιά προσευχή? - Ετσι προβλέπεται. - Δεν μου λές? Σας έχει δεί Ψυχίατρος εκεί κάτω? - «Τέτοια να λές και θα πέσει Κεραυνός να σε κάψει Γκούβα. Ο Αλλάχ σε βλέπει!» Το δεύτερο κουφό περιστατικό με τον Αμντουλάχ έγινε σε μιά γενική εφημερία 24 ωρών. Εφημερεύουμε 12 άτομα 24 ώρες και το βράδυ που «μειώνεται η δουλειά» (βλέπε Βιετνάμ) πάμε γιά ύπνο με τη σειρά σε άλλο κτίριο πίσω στον κήπο. Ο θάλαμος είναι 6κλινος και συνήθως πηγαίνουμε 4 κάθε φορά. Εκείνη τη βραδιά πήγαμε πρώτοι εγώ και ο Αμντουλάχ. Τον παρακολουθούσα διακριτικά. Φόραγε παντόφλες χειρουργείου. Πάντα γυμνά τα πόδια. Επλυνε τα πόδια, έπλυνε τα χέρια και μετά πήγε σε μιά γωνία στο δωμάτιο με το Κοράνι στο χέρι, και άρχισε την προσευχή με τα γνωστά κοπανήματα στο κρεβάτι, γκάπ γκούπ. Γιά μιά στιγμή λέω «θα λιποθυμήσει» από κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αλλά είναι συνηθισμένοι αυτοί στα κοπανήματα. ΔΕΝ τον ενόχλησα καθόλου. Τελειώνοντας του λέω: - Γκούβας: Χουσείν, μπορώ να δώ λίγο το Κοράνι? Δεν έχω ξαναδεί! - Χουσείν: Α, πα, πα, πα. Απαγορεύεται σε Άπιστους ή Αλλόθρησκους, κι εσύ είσαι Άθεος μού είπαν. - Ρέ μπαγάσα, Α2 γραφείο κατασκοπείας είσαι, τόμαθες και αυτό ρέ? - Εμ τι, κρύβονται αυτά? - Θα μου δώσεις τελικά το Κοράνι να το δώ λίγο από περιέργεια? - Οχι δεν γίνεται. Είσαι «μολυσμένος». Θέλει κάθαρση πρώτα και Πίστη. Τελικά του δίνω μιά και του αρπάζω το Κοράνι από τα χέρια. Δεν πρόλαβα να το δώ και αρχίζει να ουρλιάζει! Το τί έγινε, χαμός στόν όροφο!!! - Ω Αλλάχ. Αλλάχου Ακμπάρ, Αλλάχου Ακμπάρ! (=Ο Θεός είναι Μεγάλος) 3 - Τι φωνάζεις ρε μαλάκα, τους ξύπνησες όλους!!! Δεν στο πήρα. Πάρτο πίσω! Του επέστρεψα το Κοράνι, και προσπάθησα να τον ηρεμήσω αλλά εις μάτην. Θα γκρίνιαζε όλη τη νύχτα. Και νύσταζα κιόλας. Ηθελα ύπνο. Ποιός «Θεός» με φώτισε και βρήκα το φάρμακο. Του λέω: - Ωστε γιά να πιάσω το Κοράνι, ήθελα κάθαρση πρώτα έ? - Φυσικά! Εκανες αμαρτία μεγάλη! Που το έπιασες! - Σοβαρά έ? Γιά διάβασε εδώ! Και του δίνω ένα χαρτί που έγραφε με Κεφαλαία γράμματα: «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ». - Γκούβας: Διάβασέ το. - Χουσείν: Το διάβασα. - Γκούβας: Τι λέει? Είναι Αρχαία Ελληνικά. - Λέει να πλύνεις τις αμαρτίες και όχι μόνο το πρόσωπο. Εξυπνο. Που το βρήκες ρε Γκούβα? - Το έγραφε πινακίδα έξω από την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη!!! - Σοβαρά? Δεν το ήξερα. Ωραίο. - Και τώρα, διάβασέ το ανάποδα!!! Το διαβάζει και παθαίνει πλάκα. «Φοβερό» λέει. «Αλάχου Ακμπάρ!!! Αλλάχου Ακμπάρ!!!» - Σκάσε ρε μαλάκα, τους ξύπνησες όλους!! - Μα είναι φοβερό. Καταπληκτικό!!! - Ξέρεις τι κατάλαβα εγώ Χουσείν? - Τι? - Ο Μωάμεθ σας υποχρέωσε να πλένεστε στα χέρια και τα πόδια γιά λόγους υγιεινής και σείς νομίζετε ότι έτσι εξαγνίζεσθε θρησκευτικά και κάνετε καθαρμό. Ομως, ο σκοπός του ήταν να σας βάλει να πλένεστε γιατί ήσαταστε κατσιαπλάδες βρωμιάρηδες. Αυτό που έχει σημασία είναι όχι η εξωτερική φάτσα και καθαριότητα, αλλά ο εσωτερικός κόσμος. Γιατί σκοτώνεστε στον Πόλεμο Ιράκ-Περσίας, Μουσουλμάνοι αμφότεροι, γιά 10 χιλιόμετρα εδάφους? Γιά να κονομάνε οι Αμερικάνοι από τα όπλα που σας πουλάνε και η Ελληνική ΠΥΡΚΑΛ ΑΕ (μας έβαλαν και φέσι τελικά, από τις πωλήσεις πυρομαχικών). - Ισως έχεις δίκιο, θα το ψάξω στο τζαμί με τον Ιμάμη άμα πάω Βαγδάτη. Ετσι, ηρέμησε ο Χουσείν και επιτέλους κοιμηθήκαμε. Εκτοτε με σεβόταν, και ενώ με είχε γιά ...σφάξιμο ως «άθεο», μου μιλούσε πλέον ευγενικά με υπόκλιση και έλεγε σιγά «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ». Εννοείται ότι οι άλλοι δεν καταλάβαιναν, έκαναν πλάκα και τον πείραζαν με φράσεις όπως «Να δούμε ο Γκούβας θα σε κάνει άθεο, ή εσύ το Γκούβα Μουσουλμάνο»? Τελικά Ο Χουσείν τέλειωσε την ειδικότητα πρίν από μένα στο ΚΑΤ, και εξαφανίσθηκε. Ποτέ δεν τον ξαναείδα. Ποιός ξέρει εάν ζει, ή εάν σκοτώθηκε στον Πόλεμο του Ιράκ. Οπου και να είναι, του στέλνω ένα μήνυμα: ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ, ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ. Εύχομαι να ζεί. Και εάν είναι νεκρός, εύχομαι να ... απολαμβάνει τα 72 ουρί του παραδείσου και τα πιλάφια. Και να κρατήσει τίποτε και γιά μας!!!
(*) Δρ. Χαράλαμπος Γκούβας
Στην Ιατρική Σχολή Αθηνών πέρασα το έτος 1975. Σύμφωνα με τις εφημερίδες που δημοσίευσαν τα ονόματα των επιτυχόντων, αυτοί ήταν περίπου 300. Σε λίγο όμως αντελήφθηκα ότι γίναμε 800. Πού βρέθηκαν οι 500 αλεξιπτωτιστές; Η απάντηση είναι απλή: Κύπριοι, μεταγραφές Ελλήνων από Ιταλία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, κλπ με διάφορους νομότυπους αλλά και παράνομους τρόπους, αλλά και Λιβανέζοι, Ιρακινοί, Σύριοι, Λίβυοι, Αιθίοπες, Σενεγαλέζοι, κλπ. Προφανώς αυτοί οι Άραβες ερχόταν με διακρατικές συμφωνίες και σπούδαζαν δωρεάν, με αντάλλαγμα φτηνό πετρέλαιο (μάλλον). Τότε πήρα την πρώτη ιδέα τι σημαίνει παρακράτος, αλλά δεν είναι του παρόντος προς ανάλυση. Την εποχή εκείνη, είχαμε πλήρη άγνοια τι σημαίνει Ισλάμ. Ούτε Τζιχαντιστής, ούτε Σιϊτης, ούτε Σουνίτης, ξέραμε τι είναι, κλπ. Κάθε μεσημέρι στο γκαζόν του προαυλίου της Ιατρικής Σχολής, κάτω από το άγαλμα του Ιπποκράτη, μαζεύονταν οι Μουσουλμάνοι Αραβες φοιτητές και προσεύχονταν κοπανώντας τα κεφάλια στο γκαζόν. Εγώ το έβλεπα σαν φολκλορικό γεγονός και από απόσταση έκανα χαβαλέ και γελούσα με άλλους Ελληνες, χωρίς όμως να τους ενοχλούμε. Περνώντας τα χρόνια γνωριστήκαμε με μερικούς από αυτούς. Ενας εξ αυτών των Αράβων φοιτητών Ιατρικής, από το Ιράκ (τότε Πρόεδρος ήταν ο Σαντάμ Χουσείν) δεν θυμάμαι το όνομά του, άς πούμε Χουσείν Αμπντουλάχ, είχε μερικά ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Ηταν άριστος φοιτητής. Πέρναγε όλα τα μαθήματα με 9 και 10, πολύ παράξενο γιά ξένο που δεν ξέρει καλά την Ελληνική Ιατρική ορολογία. Δεύτερον είχει γένεια σαν ιερέας (οι πληροφορίες λένε ότι ήταν μουλάς, και πράκτορας του καθεστώτος Σαντάμ Χουσείν και «κάρφωνε» τους αντιφρονούντες). Τρίτον είχε μιά μορφή καμπούρη με άσχημο γυρτό πρόσωπο, όπως ο Κουασιμόδος στην ταινία «Παναγία των Παρισίων». Τελικά αποφοιτήσαμε από την Ιατρική Σχολή και τον έχασα, άν και ποτέ δεν κάναμε παρέα. Ακολούθησε η στρατιωτική μου θητεία, το αγροτικό, και η υποχρεωτική ειδίκευσή μου στή Γενικη Χειρουργική. Μετά, το 1985 βρέθηκα στό Νοσοκομείο ΚΑΤ για ειδικότητα Ορθοπεδικής. Εκεί έπεσα στην πρώτη έκπληξη: Βλέπω μιά μέρα, το έτος 1985 με πράσινα ρούχα χειρουργείου τον Χουσείν Αμντουλάχ. Εκανε ειδικότητα Ορθοπεδικής και μαλιστα προηγείτο εμού, γιατί δεν πήγε φαντάρος, ούτε αγροτικό. - Γκούβας: Εεεεπ τι κάνεις εσύ εδώ? Ορθοπεδική? - Αμντουλάχ: Ναί είμαι στο 3 ο έτος. Είμαστε στήν ίδια κλινική. - Τι λές βρέ παιδί μου! Ποιός το περίμενε να βρώ συμφοιτητή εδώ. Τελικά οι μέρες περνούσαν και δεν πολυέβλεπα τον Αμντουλάχ. Ολο εξαφανιζόταν. Δεν τον πίεζε και κανένας βέβαια γιατί ήταν ξένος. Ουδόλως ενδιαφερόταν οι ανώτεροι άν θα γίνει καλός Ορθοπεδικός γιατί θα έφευγε στο Ιράκ. Ρωτώντας, έμαθα ότι στις κανονικές ημέρες αλλά κυρίως στις εφημερίες εξαφανιζόταν 5 φορές την ημέρα γιά προσευχή με ένα χαλάκι. Μετά, πήγαινε γιά ...τυρόπιτα και γενικώς λούφαρε. Εδινε πάντα τη δικαιολογία «πάω στή βιβλιοθήκη». Οπως προανέφερα, την εποχή εκείνη δεν επικρατούσε Αντι-Ισλαμιστική ιδεολογία στην Ελλάδα. Το αντίθετο. Τόσο η ΝΔ όσο και το Πασόκ είχαν καλές σχέσεις με τους Αραβες. Ακόμα και ο χουντικός Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε καλές σχέσεις με τους Άραβες και έδωσε χάρη και απελευθέρωσε τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες που επιτέθηκαν στα γραφεία της ΕΛ-Αλ στο Σύνταγμα. Η Τρομοκρατία και ο ISIS μας έκανε αντι- 2 ισλαμιστές τα τελευταία χρόνια. Ομως - δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο - από το 1975 κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτή τη θρησκεία, και το επιβεβαίωσα με τον Ορθοπεδικό τον Χουσείν. Το πρώτο «κουφό» περιστατικό έγινε σε μιά εφημερία στο ΚΑΤ ώρα 24.00 τη νύχτα. Οι εγχειρήσεις στην Ορθοπεδική γίνονται συνήθως από 3 άτομα. Από τις 23.00 ένας Επιμελητής, εγώ και ο Χουσείν, χειρουργούσαμε ένα τραυματία με Κάταγμα Κνήμης. Η ώρα πήγε 23.45 και λέει ο Χουσείν: - Χουσείν: Εμένα με συγχωρείτε θα λείψω 15 λεπτά. - Επιμελητής: Μα τελειώνουμε σε 15 λεπτά. - Χουσείν: Δεν γίνεται, πρέπει να φύγω. Και τσάκ, βγάζει τα ρούχα και βγαίνει. - Γκούβας: Πάει τουαλέτα? Ρωτάω. - Ας τον το μαλάκα, λέει ο Επιμελητής. Πάει γιά ...προσευχή!!! - Πλάκα μου κάνεις! Και φεύγει από το Χειρουργείο? Στη χώρα του έτσι κάνουν? - Χέστον μωρέ. Να τελειώνει να πάει στα τσακίδια. Μόλις τελειώσαμε την επέμβαση, και βγήκαμε να κάνουμε ένα τσιγάρο, εμφανίζεται ο Τζιχαντιστής Χουσείν με το χαλάκι στο χέρι. - Γκούβας: Που πήγες ρε μαλάκα? - Χουσείν: Στην ταράτσα! - Τι να κάνεις στην ταράτσα; - Να προσευχηθώ. 12 η ώρα. Επρεπε να πλύνω χέρια και πόδια πρώτα. - Καλά ρε UFO και κάθε φορά στο χειρουργείο αυτό κάνεις? Φεύγεις γιά προσευχή? - Ετσι προβλέπεται. - Δεν μου λές? Σας έχει δεί Ψυχίατρος εκεί κάτω? - «Τέτοια να λές και θα πέσει Κεραυνός να σε κάψει Γκούβα. Ο Αλλάχ σε βλέπει!» Το δεύτερο κουφό περιστατικό με τον Αμντουλάχ έγινε σε μιά γενική εφημερία 24 ωρών. Εφημερεύουμε 12 άτομα 24 ώρες και το βράδυ που «μειώνεται η δουλειά» (βλέπε Βιετνάμ) πάμε γιά ύπνο με τη σειρά σε άλλο κτίριο πίσω στον κήπο. Ο θάλαμος είναι 6κλινος και συνήθως πηγαίνουμε 4 κάθε φορά. Εκείνη τη βραδιά πήγαμε πρώτοι εγώ και ο Αμντουλάχ. Τον παρακολουθούσα διακριτικά. Φόραγε παντόφλες χειρουργείου. Πάντα γυμνά τα πόδια. Επλυνε τα πόδια, έπλυνε τα χέρια και μετά πήγε σε μιά γωνία στο δωμάτιο με το Κοράνι στο χέρι, και άρχισε την προσευχή με τα γνωστά κοπανήματα στο κρεβάτι, γκάπ γκούπ. Γιά μιά στιγμή λέω «θα λιποθυμήσει» από κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αλλά είναι συνηθισμένοι αυτοί στα κοπανήματα. ΔΕΝ τον ενόχλησα καθόλου. Τελειώνοντας του λέω: - Γκούβας: Χουσείν, μπορώ να δώ λίγο το Κοράνι? Δεν έχω ξαναδεί! - Χουσείν: Α, πα, πα, πα. Απαγορεύεται σε Άπιστους ή Αλλόθρησκους, κι εσύ είσαι Άθεος μού είπαν. - Ρέ μπαγάσα, Α2 γραφείο κατασκοπείας είσαι, τόμαθες και αυτό ρέ? - Εμ τι, κρύβονται αυτά? - Θα μου δώσεις τελικά το Κοράνι να το δώ λίγο από περιέργεια? - Οχι δεν γίνεται. Είσαι «μολυσμένος». Θέλει κάθαρση πρώτα και Πίστη. Τελικά του δίνω μιά και του αρπάζω το Κοράνι από τα χέρια. Δεν πρόλαβα να το δώ και αρχίζει να ουρλιάζει! Το τί έγινε, χαμός στόν όροφο!!! - Ω Αλλάχ. Αλλάχου Ακμπάρ, Αλλάχου Ακμπάρ! (=Ο Θεός είναι Μεγάλος) 3 - Τι φωνάζεις ρε μαλάκα, τους ξύπνησες όλους!!! Δεν στο πήρα. Πάρτο πίσω! Του επέστρεψα το Κοράνι, και προσπάθησα να τον ηρεμήσω αλλά εις μάτην. Θα γκρίνιαζε όλη τη νύχτα. Και νύσταζα κιόλας. Ηθελα ύπνο. Ποιός «Θεός» με φώτισε και βρήκα το φάρμακο. Του λέω: - Ωστε γιά να πιάσω το Κοράνι, ήθελα κάθαρση πρώτα έ? - Φυσικά! Εκανες αμαρτία μεγάλη! Που το έπιασες! - Σοβαρά έ? Γιά διάβασε εδώ! Και του δίνω ένα χαρτί που έγραφε με Κεφαλαία γράμματα: «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ». - Γκούβας: Διάβασέ το. - Χουσείν: Το διάβασα. - Γκούβας: Τι λέει? Είναι Αρχαία Ελληνικά. - Λέει να πλύνεις τις αμαρτίες και όχι μόνο το πρόσωπο. Εξυπνο. Που το βρήκες ρε Γκούβα? - Το έγραφε πινακίδα έξω από την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη!!! - Σοβαρά? Δεν το ήξερα. Ωραίο. - Και τώρα, διάβασέ το ανάποδα!!! Το διαβάζει και παθαίνει πλάκα. «Φοβερό» λέει. «Αλάχου Ακμπάρ!!! Αλλάχου Ακμπάρ!!!» - Σκάσε ρε μαλάκα, τους ξύπνησες όλους!! - Μα είναι φοβερό. Καταπληκτικό!!! - Ξέρεις τι κατάλαβα εγώ Χουσείν? - Τι? - Ο Μωάμεθ σας υποχρέωσε να πλένεστε στα χέρια και τα πόδια γιά λόγους υγιεινής και σείς νομίζετε ότι έτσι εξαγνίζεσθε θρησκευτικά και κάνετε καθαρμό. Ομως, ο σκοπός του ήταν να σας βάλει να πλένεστε γιατί ήσαταστε κατσιαπλάδες βρωμιάρηδες. Αυτό που έχει σημασία είναι όχι η εξωτερική φάτσα και καθαριότητα, αλλά ο εσωτερικός κόσμος. Γιατί σκοτώνεστε στον Πόλεμο Ιράκ-Περσίας, Μουσουλμάνοι αμφότεροι, γιά 10 χιλιόμετρα εδάφους? Γιά να κονομάνε οι Αμερικάνοι από τα όπλα που σας πουλάνε και η Ελληνική ΠΥΡΚΑΛ ΑΕ (μας έβαλαν και φέσι τελικά, από τις πωλήσεις πυρομαχικών). - Ισως έχεις δίκιο, θα το ψάξω στο τζαμί με τον Ιμάμη άμα πάω Βαγδάτη. Ετσι, ηρέμησε ο Χουσείν και επιτέλους κοιμηθήκαμε. Εκτοτε με σεβόταν, και ενώ με είχε γιά ...σφάξιμο ως «άθεο», μου μιλούσε πλέον ευγενικά με υπόκλιση και έλεγε σιγά «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ». Εννοείται ότι οι άλλοι δεν καταλάβαιναν, έκαναν πλάκα και τον πείραζαν με φράσεις όπως «Να δούμε ο Γκούβας θα σε κάνει άθεο, ή εσύ το Γκούβα Μουσουλμάνο»? Τελικά Ο Χουσείν τέλειωσε την ειδικότητα πρίν από μένα στο ΚΑΤ, και εξαφανίσθηκε. Ποτέ δεν τον ξαναείδα. Ποιός ξέρει εάν ζει, ή εάν σκοτώθηκε στον Πόλεμο του Ιράκ. Οπου και να είναι, του στέλνω ένα μήνυμα: ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ, ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ. Εύχομαι να ζεί. Και εάν είναι νεκρός, εύχομαι να ... απολαμβάνει τα 72 ουρί του παραδείσου και τα πιλάφια. Και να κρατήσει τίποτε και γιά μας!!!
(*) Δρ. Χαράλαμπος Γκούβας
