Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ένα οδοιπορικό στα «γερασμένα» χωριά της ελληνο-αλβανικής μεθορίου στο Πωγώνι

Oι παιδικές φωνές στη γειτονιά τελείωσαν και το Φθινόπωρο που έφτασε, καταπίνει τη χαρά τους


«Τα χωριά μας, αναπνέουν, έχουν ζωή 10 έως 20 μέρες τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, τότε που έρχονται όσοι ζουν στην Αθήνα. Συνηθίζουμε τον κόσμο και μετά μας φαίνεται δύσκολο». Με αυτές τις απλές κουβέντες, οι λιγοστοί κάτοικοι στα ακριτικά χωριά του Πωγωνίου, καταθέτουν τη μοναξιά που βιώνουν στον τόπο τους. Τα πανηγύρια του καλοκαιριού που δίνουν χρώμα στην καθημερινότητά τους, το αντάμωμα των οικογενειών που ζουν στις μεγαλουπόλεις, οι παιδικές φωνές στη γειτονιά τελείωσαν και το Φθινόπωρο που έφτασε, καταπίνει τη χαρά τους.Στη γραμμή συνόρων με την Αλβανία, η πραγματικότητα στα όμορφα πετρόκτιστα χωριά, αποτυπώνεται με χαρακτηριστικά παραδείγματα.Ορεινό, Ξηρόβαλτο, Μαυρόπουλο, Χρυσόδολη, Ζάβροχο, Τεριάχι, Κτίσματα, Νεοχώριο, Χαυραυγή, Αγία Μαρίνα. Ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων τους συνολικά, δεν ξεπερνά τους 300. Κάθε χωριό και ένα κλειστό σχολείο εδώ και τρεις δεκαετίες. Είναι ο τόπος...